เมื่อหิมะโปรยปราย

สี่ปีมานี้ไม่ใช่ว่าเขาไม่สังเกต นางเป็นประเภทรักตัวกลัวตาย เชื่อเถิดว่าถึงจะรักและเคารพนายท่านอย่างเขามากแค่ไหน แต่ถ้าหากยังไม่ได้แก้แค้นให้ท่านพ่อท่านแม่แล้ว นางก็คงยกมือพูดขออภัยเขาว่ายอมตายแทนไม่ได้ แล้วก็สามารถวิ่งหนีเอาตัวรอดไปได้อย่างไม่นึกอายและไม่คิดจะสำนึกผิดทีหลัง

ตงหมินจับพัดหยกใส่ไว้ในที่ใส่พู่กัน

เรื่องเอาตัวรอดเขาเชื่อว่านางทำได้ดีมากกว่าศิษย์คนไหนเป็นที่สุด แต่กับวรยุทธเท่าแมวสามขาที่ไม่เอาไหน ..

แม้จะไม่มีกำลังภายใน ทว่าเมื่อยังเด็กก็ได้ปรมาจารย์เซี่ยอู๋ที่เก่งกาจมาฝึกสอน เขาก็ยังพอหวังได้บ้าง ทว่าป่านนี้ปรมาจารย์ผู้นั้นก็ลงไปอยู่กับผืนดินผืนหญ้าจนร่างจะแหลกสลาย กลายเป็นส่วนหนึ่งของโลกไปหมดแล้ว ตัวเจ้าลูกศิษย์ก็ยังไม่พัฒนาไปไหน

ตัวเขาในเวลานั้นก็ยังนึกหน้าที่น่าสงสารของปรมาจารย์ผู้แสนเก่งกาจและเย่อหยิ่งผ่านจดหมายขอร้อง ทั้งกำชับแล้วกำชับอีกว่าฝากฝังให้ตงหมินดูแลศิษย์ตนเองให้ดี

ถึงแม้ตอนนั้นจะยังไม่เข้าใจนักว่าปรมาจารย์ผู้นั้นเหตุใดถึงเขียนจดหมายขอร้องได้อย่างหน้าไม่อาย ทว่าบัดนี้เป็นตัวเขาเองที่รู้ซึ้งแล้ว

ภาพจำของเมื่อสามปีก่อนของนางที่โดนหุ่นไม้ฟาดหน้าจนสลบไปสามวัน หยอดน้ำข้าวต้มไปเจ็ดวันนั้นเขายังจำได้ดี สภาพหน้าบวมปูดและเต็มไปด้วยรอยช้ำนั่น แม้ไม่ใช่พ่อแม่หรืออาจารย์ แต่เขาก็ยังนึกสง.. อืม เวทนาอยู่ดี

พอมาปีก่อนฝึกฝนจนพัฒนาขึ้นมาบ้าง แต่กลับหลบหลีกและเอาดีเรื่องต่อยตีกับโจรภูเขา เห็นว่านางภูมิอกภูมิใจเหลือเกิน เขาก็จะเงียบไว้แล้วกันว่าศิษย์พี่ที่รักยิ่งของนางชิงยิงเข็มพิษใส่โจรไปแล้วก่อนหน้า อีกอย่างที่นางทำกับพวกโจรภูเขา การเหวี่ยงหมัดและจับยกคอเสื้อพวกนั้น ก็ไม่ใช่วิชาหรือวรยุทธ ภาษาชาวบ้านเรียกว่าต่อยตี

หากสวรรค์มีจริง ก็ขออย่าให้มีวิญญาณของปรมาจารย์ผู้นั้นได้มองลงมาเลย วรยุทธที่มีค่า ถูกนำมาใช้อย่างมั่วซั่ว ใครเห็นก็ต่างพูดว่านางเก่งนักเรื่องต่อยตีผู้อื่น ไม่ใช่เก่งวรยุทธ

มาวันนี้ถึงแม้จะผ่านมาปีกว่าแล้ว เซียงฝูและสือไคว่ก็มารายงานอยู่บ้างว่าฝีมือการต่อยตีของนางนั้นนับว่ายอดเยี่ยมแล้ว ส่วนวรยุทธก็เป็นแมวสามขาแล้ว ไม่ใช่ลูกไก่ที่เดินก็ยังเซแท่ดๆเหมือนเมื่อก่อน แต่นั่นนับว่าดีตรงไหนกัน